Eveline_dk schreef:
> Beste allemaal,
>
> Vorig jaar juni kreeg mijn moeder op haar 54e de diagnose alzheimer, ik was
> toen 22. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn broer woont niet meer thuis.
> Ondanks dat mijn moeder nog veel kan, vind ik het erg moeilijk om dagelijks
> geconfronteerd te worden met haar achteruitgang. Ik ben in een constante
> tweestrijd tussen het beste willen maken van de tijd die ik nog met haar
> heb en het eigenlijk niet thuis willen zijn (steeds minder energie door
> moeilijke situaties en mijn eigen leven willen leiden).
>
> Ik ben momenteel bezig met mijn master en wil volgend jaar in de randstad
> werk gaan zoeken. Ik vind het moeilijk om me in te beelden hoe de komende
> jaren eruit gaan zien. Ik merk dat ik behoefte heb om met jongeren te
> praten die in een soort gelijke situatie zitten als ik.
>
> @Rob : Ik merk dat ik al veel gelijkenissen lees met jullie verhalen en zou
> daarom ook graag toegevoegd willen worden aan het privé forum. Ik hoor
> graag van jullie :)
>
>
> Veel liefs,
>
> Eveline
Hoi Eveline,
Ik snap je tweestrijd helemaal. Je wilt voor je moeder zorgen zoals zij dat voor jou heeft gedaan. Tegelijk wil je je leven blijven opbouwen. Dat is iets wat je moeder als ze niet ziek was goed zou begrijpen.
Mij hielp het om een vaste dag met mezelf af te spreken dat ik er ben: elke woensdag van 15:00 tot na het eten. Dan leg ik mijn telefoon weg en ben ik er helemaal. Daarna kan ik het ook wat beter los laten. Is dat een idee?
Veel sterkte
