Hallo allemaal,
Onze moeder is 64 jaar oud en in 2018 is bij haar vasculaire dementie vastgesteld. Na een revalidatieproces en lange wachttijd is onze moeder afgelopen zomer verhuisd naar een woonzorgboerderij voor o.a. jong dementerenden. Aan de foto’s en verhalen die worden toegevoegd in de online omgeving van de woonzorgboerderij kunnen we zien dat onze moeder het absoluut naar haar zin heeft op deze plek. Dat vinden we uiteraard heel fijn en het is fantastisch dat er veel ruimte is om naar buiten te gaan en bijvoorbeeld dieren te voeren of in de moestuin te werken.
De laatste maanden zien we dat onze moeder veel qua gewicht aankomt, waardoor ze nu overgewicht heeft. De vasculaire dementie uit zich bij haar onder andere in ongeremd (eet)gedrag. Dit was al vanaf het begin zo, maar is in de afgelopen maanden steeds meer geworden.
Wij vinden in principe dat onze moeder moet kunnen eten wat ze wil, maar we maken ons inmiddels wel flink zorgen over haar gewicht. Ze komt namelijk rap aan. We hebben deze zorgen geuit bij het zorgpersoneel en de arts van de woonzorgboerderij en samen hebben we gekeken hoe we kunnen zorgen dat het eetgedrag van onze moeder gezonder kan worden. Onder andere wordt er regelmatig voor gezorgd dat het eten eerder van tafel wordt gehaald, er alleen per portie eten op tafel staat, er sla of andere gezonde snacks voor het grijpen liggen, of ze aan een aparte tafel eet met een medebewoner of verzorgende, zodat ze niet door blijft eten.
Ook de woonzorgboerderij ziet namelijk in dat onze moeder ongeremd eet en dat ze flink aankomt. Er wordt bijvoorbeeld ook fruit aangeboden in plaats van een extra boterham. Ook wordt er, wanneer er ruimte voor is (we snappen dat dit niet altijd kan in coronatijd), met onze moeder gewandeld of bewogen. Dat doen wij ook als wij er zijn.
Als we onze moeder op de weegschaal zetten zegt ze zelf vooraf al: “nee hoor, dat kan niet, ik ben niet dik!”, wat vaak gevolgd wordt door: “100+ kilo?! Dat kan niet, 85 is al te veel!”. En dan zijn we het volledig met haar eens en maken we bij wijze van spreken samen met haar een dieetplan, maar helaas is zij dat enkele minuten later alweer vergeten en dan zit ze vrolijk eten naar binnen te proppen en vraagt ze al om meer terwijl de huidige portie nog niet half op is. Ze heeft dus totaal geen besef van haar ziekte en/of overgewicht.
We vinden het heel erg fijn dat de woonzorgboerderij met ons meedenkt, maar we zien ook dat de plannen/afspraken niet altijd worden gehandhaafd of dat het niet altijd lukt, wellicht door het botsen met hun filosofie. Bij de woonzorgboerderij is de filosofie om mensen met dementie zoveel mogelijk in hun waarde te laten en zo min mogelijk nee te zeggen. Wij vinden dit (en onze moeder zou dit ook vinden) hele mooie uitgangspunten en staan daar volledig achter, maar op dit moment denken we dat het negatieve gevolgen heeft voor de gezondheid van onze moeder, met alle mogelijke gezondheidsrisico’s van overgewicht, zeker in combinatie met de dementie.
Natuurlijk is het lastig en gek dat als je als verzorgende iedereen een koekje aanbiedt je dan 1 persoon bewust overslaat, maar als ze er zelf niet om vraagt omdat ze aan het videobellen is met een van ons maar er toch een aangeboden krijgt, dan zegt ze nooit nee. En wij kijken dan via het scherm met lede ogen toe hoe ze een dik koekje met chocolade én een laag suiker eroverheen naar binnen propt alsof het niks is. Dat is weer een onnodige caloriebom erbij…
Naast het ongeremde eetgedrag van onze moeder, slaapt ze heel onregelmatig. Vaak wordt ze tegen het middaguur wel wakker gemaakt en gestimuleerd om uit bed te komen, waarna ze nog moeite heeft om uit bed te komen en liever blijft liggen. Ze laten haar dan maar uitslapen. Ook als wij tegen het einde van de ochtend op bezoek komen en dat aan haar wordt aangekondigd gebeurt het regelmatig dat ze nog in bed ligt. Wij denken dat het beter zou zijn als ze op vastere tijdstippen opstaat en naar bed gaat. We hopen dat dit bijdraagt aan een gezonder dagritme en ook een gezonder eet- en beweegritme.
Ook is haar waarneming van temperatuur niet goed meer. Net opgeschept eten gaat regelmatig meermaals in de magnetron omdat het niet warm is. Zelfs als vervolgens de stoom er vanaf komt en ze moet blazen of naar lucht moet happen omdat het toch echt heet is blijft ze volhouden dat het koud is. Ook zat ze afgelopen zomer met 35 graden doodleuk met een lange broek, trui en een deken op de bank alsof er niks aan de hand was. Ook dat is niet gezond en wellicht gevaarlijk, maar voor ons heel lastig om haar in te sturen.
Op dit moment zitten we dus in onze maag met wat we kunnen doen zodat onze moeder gezonder en veiliger voor haar eigen gezondheid gaat leven en hoe ze hierin ondersteund kan worden door de woonzorgboerderij en ons. Omdat ze ondanks haar ziekte toch slim is, veel onverwachts goed kan verbloemen en zelf niet graag om hulp vraagt is het lastig om een goed beeld te krijgen van wat er nou daadwerkelijk nodig is, maar dat lijkt wellicht meer te zijn dan wij en de verpleging denken.
We willen haar net als de woonzorgboerderij het liefst niets onthouden, maar we vrezen ook voor haar gezondheid als we niet met een strenger plan komen. We zitten bijvoorbeeld te denken aan een streng dieet en aan sturen in bed- en wektijden zodat onze moeder een gezonder dag-en-nachtritme heeft. Dit is alleen voor ons gevoel moeilijk te bespreken en te bewerkstelligen bij de woonzorgboerderij vanwege de eerdergenoemde filosofie.
Hebben jullie adviezen voor ons wat we kunnen doen? Zodat we hopelijk samen met de woonzorgboerderij tot een concreet plan kunnen komen dat goed kan worden gehandhaaft en dat werkt voor iedereen?
Heel erg bedankt voor jullie hulp alvast!
3 bezorgde zoons van een lieve maar beetje gekke moeder :)
