Dementie hoofdoorzaak no. 1

[Leo (vrijwilliger)]

Dementie momenteel hoofdoorzaak no. 1 als sterfgeval, hoofditem in het nieuws .
En wij maar zeggen en schrijven, aan dementie ga je niet dood.
Het zijn de complicaties.
Wie oh wie legt het nog eens een keer uit.
Leo

[frans 50]

Beste Leo,
volgens mij heb je dat nu toch gedaan.

of zie ik het verkeerd,

[mitsie]

Dag Leo,

Aan dementiedoodgaan?
Zeker en vast, je brein sterft af en het is toch je brein die je heeft gemaakt tot de mens die wij kenden vooraleer die dementie je veranderde in een wezen dat niet meer onze partner, of ouder was .
Ik hoop dat alles o.k met je is Leo? Wij missen je op het forum.
Groetjes van
mitsie

[Leo (vrijwilliger)]

Dag Mitsie,

Er wordt al zoveel op het forum geschreven wat ik had willen zeggen. Derhalve doe ik er maar een beetje het zwijgen toe. Ik volg wel alles hoor.
Ik heb mijn aandacht voor een deel verplaatst naar het Verpleeghuis waar mijn vrouw bivakkeert.
Bijvoorbeeld, mijn vrouw is ruim 2 weken geleden gevallen en bleek in het rapport resp. een breuk in haar schouderblad en/of een barst in haar bovenarm te hebben opgelopen. Beiden worden in het dossier genoemd.
Vanochtend heb ik uiteindelijk een gesprek met de verantwoordelijke verpleegkundige gehad en haar dossier gelezen.
Natuurlijk ik ben dagelijks bij haar, maar een gesprek met de verantwoordelijke verpleegkundige zat er niet eerder in.
Ik had tussentijds al wel haar dossier opgevraagd, maar de uitslag van de foto's werd mij niet meegedeeld.
Ook de medische gegevens waren niet beschikbaar. Achteraf blijkt nu dat op die dag haar bloedwaarden extreem laag waren. Toeval ??
Doordat mijn vrouw een draagband of mitella weigerde, wilde ik weten van welke aard haar letsel was. Was e.e.a. nodig
Tussentijds heb ik de arts hierover gesproken en die vertelde dat een draagband of mitella in het geval van het letsel bij mijn vrouw niet nodig was. Dus geen gevecht daarover meer.
Ik heb daarna de over all manager hierover aangesproken en die liet mij weten dat de verantwoordelijke verpleegkundige was ingeseind over het ongelukje van mijn vrouw en dat die contact met mij zou opnemen.
J.l. maandag ruim 14 dagen na het ongelukje, kwam deze verpleegkundige bij ons op de afdeling die die dag voor het eerst na een maand afwezigheid weer aan het werk was gegaan!
Ze had de dossiers nog niet doorgenomen en vanochtend ben ik voor het eerst op de hoogte gebracht van de situatie
rond mijn vrouw.
Die tussenliggende 14 dagen heb ik best moeten knokken voor meer aandacht voor mijn vrouw en geëist dat de mensen op de vloer beter werden ingelicht over de situatie rond mijn vrouw.
Mijn vrouw heeft n.l. een hoge pijngrens en zegt op iedere vraag naar pijn, dat er niets aan de hand is.
Maar ze werd incidentieel wel gedrogeerd (morfine) naast de nodige paracetamol.
Dus sinds vanochtend is er weer rust in de tent.
Prettige dag.
Leo

[mitsie]

Dag Leo,

Ik blijf regelmatig het forum lezen, reageren doe ik zelden, maar plots merkte ik dat Leo niet op het forum zat.
Vandaar mijn reactie.
Spijtig voor je lieve vrouw dat ze momenteel nog bijkomende problemen heeft, een moeilijke zaak om een alzheimerpatient een mutella of verband aan te doen.
Ik heb dat ondervonden met mijn echtgenoot, zij begrijpen niet waarom er ergens een verband wordt rondgedaan en weten niet dat ze vol blauwe vlekken staan door te vallen, zij kunnen niet aangeven waar het pijn doet.
Mijn man is reeds een achtal keren gevallen op die drie jaar dat hij is opgenomen, waarvan 5 maal de dokter er aan te pas kwam om de wonde met draadjes te dichten.
Dat vallen kwam telkenmale van teveel kalmerende pillen , of een erg lage bloeddruk

Als ik het zo lees is het in een Nederlands "rust en verzorgingstehuis " dezelfde situatie als in België.
Je krijgt nooit de nodige informatie wat er juist gebeurt is met je vrouw/man ofwel zijn de verantwoordelijk in verlof , of is het een weekend, enz, enz.
Ik ga ook nog iedere dag naar mijn echtgenoot, al zak je zelf door je benen je moet wel gaan of het zijn helemaal sukkelaars.
Iedere dag moet je bij de verzorging de vervelende uithangen met allerlei te melden of vragen te stellen waar je nooit een antwoord op krijgt.
Mijn echtgenoot die niet in het gezamelijk eetzaaltje wilde plaatsnemen krijgt zijn eten op de kamer.
Rond de tijd van het middagmaal ben ik daar en merk dan allerlei zaken op, b.v . hoeveel keer op een week dat ik de verzorging vraag, waar is mijn man zijn dessert en koffie?
Hun antwoord is telkens , we wilden het juist brengen of vraagt menaan mij, heeft hij geen dessert gehad? Neen dus.
Dus als je niet bij de pinken bent .

Veel moed met het herstel van je vrouw haar schouderblad Leo ,
Mitsie

[Leo (vrijwilliger)]

Dag Mitsie,

Mijn vrouw is nooit een tettert geweest.
Ze geeft ook nu niet aan dat ze pijn heeft.
Zogezegd een pronte vrouw. Zoals men dat in Vlaanderen wel zegt.
Maar als je geen mitella draagt is het voor de ingehuurde hulpen ook niet direct een signaal dat ze pijn heeft.
En als er dan ook niet duidelijk aangegeven wordt dat er een valincident is geweest, dan kun je ook niet verwachten dat de ingehuurde hulpen daar alert op zijn.
Enfin ik ben nu weer geheel op de hoogte en de verzorging wordt aangescherpt.
De morfine zal gedoseerd gegeven worden en het overleg naar mij zal intensiever worden.
Nu maar even wachten tot e.e.a. in praktijk wordt gebracht.
Dank voor je lieve reacties.
Leo

[madeleine]

Goedemorgen, een tip.
Als iemand geen mitella accepteert, dan kun je het misschien aan gegeven met een button? 1 malige aanschaf voor het huis. Met tekst natuurlijk. Zodat 'men' toch kan zien dat hij/zij iets mankeert.

Vandaag breng ik mijn man naar het verpleeghuis. Kan niet omschrijven wat dat met mij doet. Tis te veel. Ik heb mijn de afgelopen 2 dagen fotos laten zien van zijn nieuwe kamer. Geen reactie. Het is triest, dat ik tot dit besluit heb moeten komen. Ik wil mijzelf niet verliezen. Ik wil er voor mijn man zijn.
Veel steun hebben we van de kids en vrienden en familie.
Ik moet het verdriet en onmacht toch zelf op een rijtje krijgen.
Je krijgt bij de introductie prachtig voor geschoteld hoe goed ze voor mijn man zullen zorgen. Ik wacht af en zit er bovenop.
Trieste groet
M

[Jaco]

Wat dapper van je Madeleine. Heel veel sterkte. Ik denk aan je en probeer je zo te steunen. Lieve groet, Jaco

[Leo (vrijwilliger)]

Dag Madeleine,

De uiteindelijke opname, het was ook voor mij tot dat moment het grootste drama in mijn leven.
De dag na mijn vrouw's opname maakte ik mijn eerste schade met de auto, op het parkeerterrein
na ruim 60 jaar schadevrij rijden. Dat gaf wel aan welke impact e.e.a. heeft op een mens.
Je hebt het jaren voor je uitgeschoven en dit is het moment waarvan jij denkt, dit wordt het laatste traject.
Toch wil ik je dit advies geven, ga positief deze fase in. Bedenk, er is geen weg meer terug, maar ik zal er
elke dag voor mijn partner zijn en geniet van de positieve momenten.
Ik heb het ( geluk ) gehad dat mijn vrouw op een moment opgenomen werd dat zij geen besef meer had
wat haar overkwam.
Natuurlijk de verhuizing, ze heeft er aan moeten wennen, het is nu bijna 4 jaar geleden dat haar opname een feit was.
Ze zegt vrijwel dagelijks dat ze zo gelukkig is, beseft nog met enige regelmaat dat ik haar man ben.
Oh het is natuurlijk niet elke dag feest, maar als mijn vrouw dan een goede dag heeft en plotseling zegt ,ik houd van je,
dat houd je op de been.
Uiteindelijk door haar opname heb ik weer wat meer kwaliteit van leven gekregen, ik ga nog dagelijks naar haar toe.
Sterkte.

Leo

[loek]

Dag Madeleine,
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe vandaag.
Hoop dat alles goed zal verlopen, en dat ze jullie goed gaan opvangen daar.
In gedachten ben ik bij je.
Loek.