Alzheimer Nederland - Forum

[familie]

Mijn schoonmoeder heeft waarschijnlijk semantische dementie. Veel woorden waar ze niet meer op kan komen, ze kan zich slecht begrijpbaar maken en daarnaast zorgt ze ook slecht voor zichzelf. Ze krijgt elke dag thuiszorg en dat accepteert ze lastig, weigert sommige medewerkers binnen te laten.
Het grootste probleem op dit moment is echter haar hondje, waar ze niet goed voor zorgt. Eigenlijk is de situatie zo dat we het hondje weg willen halen, want het gaat een keer fout. Ze geeft de hond geen water, vergeet 'm uit te laten en dan is geen water geven ook wel weer handig, want dan plast hij tenminste niet in huis. Mijn man en schoonzus vinden het heel lastig en zijn bang voor een hele heftige reactie op het moment dat we de hond ook daadwerkelijk meenemen. We hebben al wel een paar keer gevraagd of het hondje bij ons mag komen logeren, maar dat onderwerp gaat ze uit de weg. Ik heb het idee dat ze wel weet waar we op aansturen.
Heeft iemand ditzelfde meegemaakt? Heeft iemand tips over wat we het beste kunnen doen? We zaten zelf al te denken om te kijken of we het hondje een keer uit kunnen laten en dan net te doen alsof hij is weggelopen, maar of dat nu raadzaam is...
Alvast bedankt!

[Margreet]

Hallo familie,

Heb t zelf niet bij de hand gehad...

Omdat ze wel weet waar jullie op aansturen is denk ik toch eerlijkheid en duidelijkheid belangrijk.
Dat ze niet meer goed voor de hond kan zorgen en dat deze een goed thuis met hebben, anders naar dierenarts...
Als dat besef er niet meer is moeten jullie toch maatregelen treffen.
Een heftige reactie ga je denk ik so wie so wellicht niet uit de weg...

Is altijd moeilijk beslissingen moeten nemen voor de ander die t eigenlijk niet meer kan!

Hoop dat er nog mensen reageren die t wel hebben meemaakt.
Succes & sterkte

Margreet

[Hanny]

Dag Familie,
Heel herkenbaar. Ik maakte dit zo'n 30 jaar geleden mee. Mijn oma (toen 87 jaar) en beginstadium dementie, had een al wat ouder poedeltje. Als ik er aan terugdenk lopen de rillingen (van de mishandeling) over mijn rug. Dit arme diertje werd iedere dag door mijn oma zijn oogjes met shampoo gewassen en de vlooien (rijkelijk aanwezig) sprongen van haar tot haar, maar owee om Tommy van oma te bevrijden. Dat was geen optie Dat moment kwam pas op het moment dat zij opgenomen werd op een toen nog gesloten geriatrische afdeling van een ziekenhuis. Zij kwam nooit meer in haar huis terug, dat was meteen al bekend. Op dat moment kon dit arme diertje pas voor opvang naar het asiel gebracht worden. Hoe het de stakker toen is vergaan, geen idee, de oudste zoon (mijn oom) regelde dit. Ik had geen inbreng. Dus wees attent en gun dit dier nog een welverdiend laatste stukje leven. Sterkte en succes.

[jannieka]

beste Familie, als het hondje nog leeft dan zou je lid kunnen worden van een uitlaatservice.
Dan is er in ieder geval dagelijkse controle voor het hondje.

Er bestaan voederbakken die met een timer kunnen worden ingesteld. Een deksel met een opening schuift rond en het bakje voer eronder is beschikbaar. Je kunt zo een aantal dagen overbruggen. Hetzelfde zou je met water kunnen doen. Maar er zijn ook wel waterautomaten te krijgen in de dierenwinkel.
De familie zal natuurlijk zorg moeten dragen voor het vullen van de bakjes.

Kom je in de situatie van het bovenstaande verhaal dan zou je het volgende kunnen bedenken: ooit is het hondje uit interesse gekocht en met liefde verzorgd....als je in de geest van je schoonmoeder gaat denken en handelen:
Zij zou haar hondje goed verzorgd hebben, nu hebben jullie die verantwoordelijkheid.

vriendelijke groeten Jannieka