Hallo allemaal....
Even wat steun & meningen nodig....
We zijn inmiddels alweer 18 mnd verder, mijn lieve Mama is 81, communicatie is haast niet mogelijk, cognitief is het begrip ver heen, ze is in haar teruggetrokken, lege blik wereld, herkent mij nog goed, reageert ook vaak positief op mijn aanwezigheid, als ik haar mee naar huis neem voor enkele uurtjes is ze zo dankbaar en tevreden, maar sinds 14 dgn heeft ze pijn, heel veel pijn, waarschijnlijk in haar onderrug.
Door de huisarts is fentanyl 12.5 mg voorgeschreven echter deed het weinig, opgehoogd naar 25 mg en 3 x p.d 1000 mg paracetamol, nog steeds erg veel pijn, moeite om te staan, lopen, toiletbezoek gaat wel maar moeizaam, hulp is overal bij nodig, ook bij het eten inmiddels.
Kreeg van de zorg afgelopen vrijdag een belletje dat ik een gesprek aan moet vragen met de huisarts hoe nu verder.
Qua pijnstilling zit ze aan de max, ophoging blijft niet zonder gevolgen, over valgevaar niet gesproken, ze wankelt nu al zo en loopt niet zonder ondersteuning door alle pijn.
Het is moeilijk exact de oorzaak te achterhalen omdat ze het niet uit kan leggen.
Men zei; jij bent haar spreekbuis, ze hoeft geen pijn te lijden.
Natuurlijk heeft ze geestelijk nog goede momenten, en dagen, maar lichamelijk gaat het niet best.
Ook haar longen zijn na 2 antibiotica kuren nog erg onrustig en ze hoest veel, ze heeft al haar hele leven chronische bronchitis.
Ik vind dat men onderzoek moet laten doen naar de pijnoorzaak, een foto, scan, echo, het moet ergens vandaan komen.
Verdere pijnbestrijding komt bij mij over als euthanasie, en ik kan die keuze niet maken, zover is ze toch niet, er moeten toch ook andere mogelijkheden zijn.
Ben ik nu alleen egoïstisch, omdat ik mijn moeder niet kwijt wil....
Ik heb steun van mijn man & zoon, maar verders niemand die samen dit verdriet deelt, wat nu.
Ik ben radeloos...
Gr Johanna