Dag allemaal,
Vorige week is mijn 81 jarige vader opgenomen middels een IBS. Mijn vader was enorm in de war, deed ontzettend onverantwoorde dingen de laatste tijd. Het ophalen door de ambulance enorm heftige ervaring, mijn vader wilde niet weg maar het kon niet anders. Hij woont allleen en redelijk afgezonderd, kwetsbaar ook voor foute personen waar helaas problemen mee zijn geweest. Thuiszorg etc. Stuurde hij gewoon weg, dus at niet en nam zijn medicijnen niet. Ook werd hij regelmatig verward ergens (al dan niet gevallen) aangetroffen.
Hij is in een dementie verpleeghuis terecht gekomen, hier zijn ontzettend aardige verzorgers en wij als familie hebben er een goed gevoel bij. Helaas heeft hij de BOPZ in het ziekenhuis geweigerd daarom is hij nu via de IBS opgenomen. Dit IBS is voor 3 weken bekrachtigd. Nu maak ik me onwijs veel zorgen dat hij weer straks op straat gezet wordt.. er is mij beloofd dat dit niet zal gebeuren... maar... Hij wil naar huis en is soms zo ontzettend helder.. ik hou mijn hart vast.
Ik kan het niet loslaten, denk aan niets anders.. wij als familie zijn helemaal opgebrand. Dan zou je zegggen drie weken rust..pak die... helaas het lukt me niet. Ik word gek van mezelf. Kan straks ook een plekje reserveren als het zo doorgaat.
De arme verpleegkundigen worden volgens mij ook dol van mij, ik stel continu dezelfde soort vragen.
Mvg Son