Berichtdoor Pien 1961 » 13 Juli 2019
Dag allemaal,
Dank voor jullie reacties. Het is fijn om feedback te krijgen. Mijn vader eet en drinkt niet meer, dus hij zal helaas niet lang meer leven. Voor hem een bevrijding, de kanker heeft hem uitgeteerd. Hij is wel nog heel helder en vraagt aan iedereen bevestiging of we wel goed voor zijn vrouw, mijn demente moeder, gaan zorgen. Hetgeen we natuurlijk zeker zullen doen, de verzorging van het verpleeghuis en de familie. Of het verstandig is om mijn moeder wel of niet bij de crematieplechtigheid aanwezig te laten zijn, bespreek ik met de verpleeghuisarts. Mijn moeder weet niet eens meer dat ze getrouwd is met mijn vader en denkt dat het haar eigen vader is. Haar dementie lijkt in een versnelling terecht te zijn gekomen. Ze is erg kinds, maar ook meestal vrolijk. Zij is het grootste deel van de dag in de gemeenschappelijke ruimte van het verpleeghuis, mijn vader ligt op bed in hun kamer. Ik vraag me af wat ik met zijn spullen moet doen na zijn overlijden. Alles weghalen uit de kamer wat van hem is, kleren, toiletspullen, dat soort zaken, om haar niet van streek te maken? Alhoewel ik betwijfel of ze die link nog kan leggen.....Ze lagen altijd naast elkaar in bed, hand in hand. 2 eenpersoonsbedden naast elkaar. Het bed van mijn vader is dan weg. Zou ik de leegte op kunnen vullen met bijvoorbeeld een heel groot knuffeldier? Mijn vader had zijn eigen stoel. Die blijft nu leeg. Weghalen of juist niet? Of daar zo'n groot knuffeldier in zetten? Als ik teveel ga veranderen is dat misschien ook weer niet goed. Alhoewel mijn moeder door haar maculadegeneratie niet meer goed ziet....Zoveel om over na te denken. En dan komt het moment dat mijn vader er niet meer is en ik me afvraag hoe vaak ik op bezoek moet. Toen ze nog samen waren hadden ze elkaar. Er is behalve mijn nichtje verder niemand die op bezoek komt. Maar mijn moeder weet nauwelijks nog wie ik ben en het is meer voor mijn eigen gevoel dat ik minimaal 1x per week op bezoek ga (geen auto, moet met openbaar vervoer, fikse reis). Er worden veel aktiviteiten georganiseerd voor de bewoners en ze wordt heel goed verzorgd. Ik vind het zo ontzettend triest allemaal. Mijn moeder is lichamelijk nog oersterk. En soms denk ik wel eens, heel erg ik weet het......was dat maar niet zo, dit is toch geen leven meer op deze manier. Laat het alsjeblieft snel over zijn. Maar zolang zij zo vrolijk is, is dat geloof ik meer mijn eigen perceptie, omdat ik het zo moeilijk vind om aan te zien. Maar toch denk ik van 'jeetje, omdat ze lichamelijk zo oersterk is, kan dit nog jaren voortduren'. Hoe moet ik dit gaan volhouden?? Ik vind het erg van mezelf dat ik zo denk. Wie heeft advies? Hartelijk dank voor jullie feedback.
-
Pien 1961
-
Berichten:
24
Geslacht:
Vrouw
Raakvlak met dementie:
(Schoon)ouder heeft dementie