Alzheimer Nederland - Forum

[StellaM]

Sinds een half jaar woont mijn moeder in een verzorgingshuis. De laatste tijd krijgt zij veel aandacht van een medebewoner en mijn moeder vindt dat heel leuk. Zij maakt een verliefde indruk en roept steeds naar hem als zij hem ziet. Mijn vader vond dat heel moeilijk maar dat deed zijn best dat te accepteren. De medewerkers proberen dit gedrag te remmen en houdt de twee zoveel mogelijk uit elkaar maar kunnen natuurlijk niets doen aan het overduidelijk verliefde gedrag van mijn moeder. Nu is het zover gekomen dat mijn moeder mijn vader weg stuurt als ze de medebewoner ziet aankomen. Mijn vader is hierdoor zo gekwetst dat hij niet meer bij mijn moeder op bezoek wil. Mijn ouders hebben 65 jaar een gelukkig huwelijk gehad en mijn vader heeft in de jaren dat mijn moeder nog thuis woonde geweldig voor haar gezorgd.
Ik hoop dat iemand tips heeft hoe wij als kinderen en ook mijn vader met deze situatie om kunnen gaan. Ook ben ik op zoek naar een boek waardoor we wat meer inzicht krijgen in het gedrag van mijn moeder. Dank alvast!

[Leo (vrijwilliger)]

Tsja Stella er niet zomaar even een oplossing aan te leveren.
In de jaren dat ik hier op het Forum ben heb ik eenmaal een lovestory meegemaakt .
Er ontstond een stelletje dat hele dagen samen op de bank zat en plannen maakten
voor een huwelijk en dan ook kindertjes.
Bij hen was de vraag van hun respectievelijke kinderen , wat moeten wij met hun vraag naar een huwelijk.
De huwelijkskandidaten waren elk achterin de 80!
Ik heb toen voorgesteld, is het een goed ideetje om een pseudohuwelijk te ensceneren?
Over eventuele kindertjes zou ik mij maar niet zo druk maken.:)
Het is soms zo moeilijk om dergelijke situaties door de ogen van de patiënt te bekijken.
Het is ook heel zwaar voor de eventuele partner, want hij weet dat zijn vrouw dementeert, dus ook niet meer voor haar daden verantwoordelijk is, maar ja, hoe beleeft hij het.
Ikzelf werd geconfronteerd met een overijverige amant die mijn vrouw wilde betasten en kussen. En dat ging naar mijn gevoelen ook behoorlijk ver.
Deze man stond er voor bekend en ik heb op een gegeven moment geëist dat er maatregelen moesten worden genomen
anders stond ik niet voor mijn reacties in.
In eerste instantie kreeg ik te horen, de man kan er niets aan doen, want hij is aan het dementeren, waarop ik antwoordde, maar ik ben nog niet dement.
Het is al weer een paar jaar geleden, de man is nog wel aanwezig, maar zijn dementie heeft inmiddels behoorlijk toegeslagen.
Ik ben ook nog nooit een wetenschappelijk boek hierover tegengekomen.
Ik weet alleen dat de verzorging er alles aan doet om ze uit elkaar te houden.
Sterkte.
Leo

[loek]

Wat moeilijk...en wat ligt het allemaal gevoelig. Voor je vader, voor jullie....
In normale doen was dit natuurlijk niet voorgekomen, maar je moeder woont inmiddels in het
verzorgingstehuis (verpleegtehuis), en daar heeft ze dan "haar nieuwe vriend" leren kennen.
Voor je moeder is dat best fijn, het geeft haar waarschijnlijk een veilig gevoel, en het is ook
afleiding, ze wordt er vrolijk van ....krijgt aandacht van hem... Voor je moeder is het eigenlijk alleen maar positief !
Voor je vader (en voor jullie) daarentegen is het moeilijk om te zien. Maar besef dat je moeder het allemaal niet meer
begrijpt, dat komt door haar ziekte. Als jullie daar begrip voor kunnen opbrengen, en het niet echt "uit de hand
loopt", kun je het (misschien) ook als iets positiefs gaan zien. Je vader kan misschien ergens met je moeder gaan zitten
waar die "vriend" niet is. In het restaurant, of op haar kamer. Ergens waar ze niet gestoord worden...., zodat hij niet steeds
wordt geconfronteerd met de situatie, en op het moment dat hij bij haar is het voor allebei prettig is.
Ten alle tijden beseffen dat je moeder nu hele andere (gekke ?) dingen doet omdat ze
Alzheimer patient is, en daar heeft ze zelf ook niet voor gekozen. De verzorging probeert het ook in goede banen te leiden,
en ach....wie weet gaat deze "romance" net zo snel weer over als hij gekomen is.
Til er niet te zwaar aan, maar probeer wel iets te regelen zodat het voor je vader leuk is om bij je moeder op visite te komen.
Groet,
Loek.

[Rob (Alzheimer Nederland)]

Dag StellaM,

Inderdaad een erg moeilijke situatie voor jullie en vooral je vader. Ik kan me zijn gekwetste gevoelens goed voorstellen. Ik begrijp dat jullie er al wel over gesproken hebben met de verzorging, dat is goed.

Om hier zo goed mogelijk mee om te gaan is het inderdaad van belang je zoveel mogelijk te te leven in de ziekte. Een boek dat wellicht interessant is, is 'had ik het maar geweten' van Ruud Dirkse en Caro Petit. Je vindt op dementie.nl een lijst met boeken, waaronder deze: https://dementie.nl/informatie-en-tips/ ... j-dementie
Ook kan de film de Alzheimer Experience misschien helpen om inzicht te geven. In die film bekijk je situaties door verschillende ogen. Zowel die van iemand met dementie als de omgeving. Je kijkt de film (gratis online) hier: www.alzheimerexperience.nl

Ik denk dat de tip om als je vader op bezoek komt ergens anders te gaan zitten een goede is. Als ze deze andere man niet ziet, is de kans groot dat ze ook niet aan hem denkt. Laat je vader vooral oude fotoboeken meenemen. Alles van lang geleden blijft het best opgeslagen. Op deze manier kunnen ze samen herinneringen ophalen en is het daarmee prettig voor beiden.

Veel succes! Goed dat je hier schrijft over deze ervaring. Wellicht komen er nog reacties van mensen die hier hun eigen ervaringen en tips bij hebben.

Groeten,
Rob

[Sjaan]

In 2006 is er een boeiende speelfilm over dit onderwerp gemaakt . Away from her
Misschien goed om doe met je vader er bij te kijken om het bespreekbaar te maken