Hallo ,
Mijn naam is Mary. Al een klein jaar ben ik bezig om mijn vader te begeleiden in zijn ziektebeeld waarvan pas kortgeleden een diagnose is gesteld.
Uiteraard wist ik al dat het dementie moest zijn, maar de vorm welke mijn vader heeft, is de veelvoorkomende vorm van dementie,
Altzheimer.
Mijn vader is 17 jaar weduwnaar en woont nog op zichzelf.
Op dit moment hebben mijn vader en ikzelf de discussie over de auto. Deze staat sinds 1 dag bij mijzelf thuis nadat ik mijn vader ervan overtuigd had dat autorijden niet verstandig meer was en dat indien hij toch zou gaan rijden , dit onverzekerd zou zijn.
Er was totaal begrip op dat moment en de auto ging met mij mee.
Echter, dit werd dezelfde avond al opgemerkt door mijn vader als "Gestolen".
Tja, dan begint het uit proberen te leggen dat , in overleg met hemzelf, de auto niet is gestolen maar bij mij staat.
En vooral de reden waarom is dan erg moeilijk om uit te leggen.
Er komt dan veel onbegrip , verwijten, en verdriet en wantrouwen om de hoek kijken.
Ik denk dat de meeste van jullie, die dit lezen , dit wel herkennen.
Vooral het bot zeggen dat je niet meer word vertrouwd, en de regie overneemt van zijn leven, is soms erg moeilijk om te weerleggen.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen van iedereen in soortgelijke onderwerpen en zie jullie reacties graag tegemoet.
