Berichtdoor josha » 20 April 2018
Lieve Johanna
Je schrijft zelf dat je een" symbiotische relatie" met je moeder hebt en altijd gehad hebt... wat in mijn ogen betekent dat jij denkt te voelen wat jouw moeder voelt. Maar daar schuilt het gevaar nu in bij Altzheimer. Inderdaad je moeder "verdwijnt" naar haar eigen wereld, verlaat steeds meer dit aardse leven, op weg naar een andere, hogere demensie.En daar kun jij haar onmogelijk in volgen.
Gewoon omdat jij geen alzheimer hebt!
Ik meen te bespeuren dat je verdriet , vooral het loslaten van je moeder is en dat lijkt mij een fantastisch goede stap voor jou om anders in het leven te gaan staan. Waarom draait alles om je moeder? Omdat jij haar nodig hebt? Voor invulling in je leven? Liefde is loslaten, in mijn ogen. Je schrijft dat je moeder jou onbewust "claimt" maar je laat dat zelf gebeuren.... jij staat het toe en maakt je eigen grenzen hierin.
Ik heb ook een hele goede band met mijn moeder, zelfs beter nu ze dementie heeft. Omdat ze nu zo puur en open is... Ook ik heb me ingezet om het voor haar zo plezierig mogelijk te maken in het verpleeghuis. Ook ik haalde haar vaak op om nog leuke dingen te doen samen[ zolang het nog kon]... tot ik in zag dat het MIJN behoefte als dochter was, ik had nog veel in te halen, nu ik de kans kreeg!.. Maar toen ik echt ging kijken naar de behoefte van mijn moeder, zag ik dat het allemaal veel te vermoeiend en teveel was. wat IK wou..
En kijk, dan wordt je weer gespiegeld door een "toevallige"gebeurtenis..[ toeval bestaat niet] Ik zag op Texel een oude vrouw in een rolstoel in het laatste stadium van dementie, met de ogen gesloten,helemaal in haar ogen wereldje, omringd door familie. Deze stonden te springen en te joelen van"kijk nu toch eens moeder, wat mooi is het hier.. zie je dit, zie je dat" Het was zo absurd, hoewel de bedoeling van de kinderen best goed zal zijn geweest.... vermoedelijk dacht het oude mensje "laat me toch met rust en lazer op"
Ook mijn moeder houdt van de zee en het strand maar ik denk er niet over om haar nu nog daar mee naar toe te nemen... ze is bijna 99 jaar, ligt op bed en is bijna vertrokken van dit aardse..
Ik heb net een gesprek gehad met de arts hierover en we hebben besloten dat we haar de beleving van zee,zon, strand, wind gaan geven binnen het verpleeghuis... we creeèren een strandkamer...
Lieve Johanna, Ik hoop zo dat je de balans en rust hierin kan vinden, zowel voor jezelf als je moeder, want echt het laatste stadium van deze rotziekte is toch vaak in rust bij elkaar zijn, niets hoeft en moet meer, alleen maar aanwezig zijn in liefde en daar hoort geen schuldgevoel bij...
Veel sterkte bij dit moeilijke proces.
Lieve groet
Josha
-
josha
-
Berichten:
461
Geboortejaar:
1946
Geslacht:
Vrouw
Raakvlak met dementie:
(Schoon)ouder heeft dementie