Alzheimer Nederland - Forum

[Pien 1961]

Dag allemaal,
Vandaag, tijdens het bezoek aan mijn moeder in het verpleeghuis irriteerde ik me wederom mateloos aan de manier waarop de verzorging vaak praat over de bewoners. Ik zat vanochtend een legpuzzel te doen met mijn moeder en toen werd er doodleuk gezegd dat ik de volgende keer weer dezelfde kon doen omdat ze het toch niet meer zou weten. Of ze vertellen me gewoon dingen over mijn moeder en haar doen en laten, terwijl ze naast me zit. Ze mag dan dement zijn, ik vind het respectloos. Ik bespreek zulke dingen liever alleen zonder mijn moeder erbij. Ik weet zeker dat ze toch voelt dat er over haar gepraat wordt en ze kan geen weerwoord geven. Ik heb mijn irritatie al aangekaart bij de zorgmanager, maar het lijkt alsof iedereen van de verzorging op dezelfde manier omgaat met de demente bewoners. Mijn moeder wordt zeer liefdevol verzorgd en ze krijgt inderdaad een heleboel niet meer mee van wat er gezegd wordt, maar toch. Ben ik nu een zeurpiet en moet ik me niet zo ergeren en blij zijn dat ze het goed heeft? Kortom, niet op alle slakken zout leggen?
Hartelijke groet,
Pien

[onderzoeker30 (vrijwilliger)]

Dag Pien,

Nee Pien je bent geen zeurpiet, het zijn 2 aparte dingen. De verpleging bedoelt het zeker goed, alleen het is best "lomp' om zo te praten over cliënten waar ze bij zijn, daar zou echt anders mee omgegaan moeten worden. Goed dat je het hebt aangekaart bij de zorgmanager, laat die er maar over nadenken. Weet je als het jezelf overkomt dan begrijp je hoe respectloos het is als er zo over ouders of andere cliënten wordt gepraat. Neemt niet weg dat een beetje humor op z'n tijd moet kunnen, maar dan is het wel leuk als de cliënt zelf ook mee kan lachen. Er zijn verzorgenden die dit kunnen: de patiënt in hun waarde laten en tegelijkertijd met hun lachen. Petje af voor personeel die dit kan en doet.
Alléén......misschien moet je het een beetje laten gaan wat je om je heen hoort, omdat de stress die je ervan krijgt te veel is om erbij te hebben. Concentreer je op je moeder, laat gerust merken dat jij voor haar een nette behandeling op prijs stelt en vaar je eigen koers. Heel veel sterkte.

[wia]

Ach zo hebben we allemaal onze fouten en zegswijzen waar we ons aan storen.
Ik heb er moeite mee dat er over "de demente" of "is dement" wordt gesproken.
Je geliefde blijft de persoon die hij/zij is, maar heeft de ziekte dementie.
Bij andere ziektes worden die toch ook niet als werkwoord gebruikt?
Iedereen heeft , denk ik, het beste met de patiënt voor.
Sterkte!

[Margaret]

Hoi Pien, ik herken je gevoel wel. Dat er over mensen met dementie gepraat wordt waar ze bij zitten kan mij ook storen. Het is superfijn dat ze je moeder wel zo liefdevol verzorgen! Dat is eigenlijk het belangrijkste. Misschien even vragen aan de zorgmanager of ze wat gedaan heeft met je feedback? Ik kan me ook zomaar voorstellen dat ook al werkt ze eraan dat mensen dat minder doen, het niet van de ene op de andere dag anders is.

[josha]

Dag Pien

Ik kan me zo goed voorstellen dat je je ergert aan het gedrag van het personeel als ze zo over je moeder praten waar ze bij zit.. Schijnbaar wordt er zomaar klakkeloos aangenomen dat ze doof is en het niet mee krijgt.. Heel erg fout want iemand met dementie voelt alles haarscherp aan als het over deze zaken gaat. Misschien niet zozeer de woorden maar wel de toon en de sfeer....

Ik heb het ook wel mee gemaakt bij mijn moeder en ging personeel er gewoon eventjes zelf op wijzen dat het zeer ongepast en denigrerend is om dit te doen in het bijzijn van iemand met dementie. Of de vraag aan mij "hoe gaat het met je moeder?" terwijl ze toen verdorie nog zelf kon praten! Ik denk dat het gedrag pas verandert als je het zelf telkens eventjes kenbaar maakt op een luchtige manier hoe storend en onterecht het is.. Het heeft het meeste effect als je het direkt zegt als het gebeurt....

Omdat je zegt dat iedereen van de verzorging dit gedrag heeft naar de bewoners is het er vermoedelijk onbewust zo in geslopen, dus tijd om het bewust te gaan maken daar. Zo krijg je de verandering die je graag wilt zien in de verpleeghuiswereld. Niet door je stil te houden!

Ook een optie is om dit aan te kaarten op een Familieavond/ dag of bespreking met de andere familie van de bewoners... Hopelijk is er meer familie die dit graag anders wil zien.maar het niet durven aan te kaarten... tja dan blijft alles bij het oude hè.

Ik vind dat je goed bezig bent daar, er zouden meer familieleden moeten zijn die de wereld van mensen met dementie helpen te verbeteren. Respect is een eerste vereiste om goede verzorging te kunnen geven.

Lieve groet
Josha

[wv]

Hallo Pien,

Heel begrijpelijk dat u zo reageert op de zorg voor uw ouder. We worden in het dagelijkse leven continu voorgehouden dat er eigen verantwoordelijkheid heerst en vrije keus en dat iedereen recht heeft op van alles en nog wat. Dan moet men ook als zodanig met elkaar omgaan. Als er iemand in je omgeving aan een hersenziekte gaat lijden ervaar je dat dit eigenlijk helemaal niet zo is. Je ouder met dementie is een ander mens waar in ieder geval niet de eigen verantwoordelijkheid voor geldt. Dat is slikken. Want dat is ons nooit geleerd. Dat de zorg nu ineens heel anders omgaat met uw ouder dan u gewend bent en dat u daar moeite mee hebt is heel logisch. Ik begrijp u maar ik begrijp de zorg ook.
Ik heb een tijd meegelopen met mensen die problemen kregen met hun hersenen en daar was dit conflict aan de orde van de dag. Probeer uw gevoelens duidelijk onder woorden te brengen om uw hart te luchten maar probeer ook open te staan voor de veranderingen in de omgeving van uw ouder. Immers dat uw ouder in een liefdevolle omgeving leeft is veel belangrijker dan de omgang die wij als zogenaamd niet zieken herkennen. Het is zelfs de vraag of wij met onze aangeleerde houding niet een beetje teveel een autoriteitsprobleem forceren. Daarnaast is zorgverlening ook een kwestie van vallen en opstaan, voor u, maar ook voor professionals. Als professionals die ruimte niet meer krijgen zullen ze zich verschuilen achter de vrije keus van de patiënt en wordt uw ouder niet geholpen. Kortom ik zou het heel rustig brengen, dit gevoel van u, maar er verder niet te veel mee zitten.

Ik wens u veel sterkte en puzzelplezier met uw ouder de komende tijd.