Goedendag,
Ik werk op een kantoor met meerdere collega's. Eén van mijn directe collega's is een vrouw van 62 jaar. Zij werkt al jaren op dezelfde afdeling, met dezelfde systemen. Op ons kantoor hebben we 3 afdelingen bij elkaar zitten.
Het laatste jaar, anderhalf jaar, merken wij dat onze collega nieuwe dingen niet meer helemaal opneemt. Vorig jaar hebben we, na haar vakantie, dit ook aan onze leidinggevende gemeld. Ze maakte toen op ons en overspannen indruk.
In de loop van vorig jaar en begin dit jaar is dit verergerd. Er is een paar maanden geleden een nieuw programma in gebruik genomen. Het lukt haar nog steeds niet om hier goed mee om te gaan.
De problemen waar wij tegenaan lopen zijn, kort samengevat, de volgende:
Nieuwe dingen lukken haar niet meer. Veranderingen in werkwijzen pakt ze niet op. Ze kan nieuwe werkwijzen niet meer onder de knie krijgen.
De laatste weken is ze erg stil en in zichzelf gekeerd tijdens het werk. In de pauzes verteld ze honderduit, steeds hetzelfde.
Ze heeft geen overzicht meer over haar werk. Wanneer het druk is vergeet ze dingen af te maken.
De laatste tijd vertelt ze veel over zichzelf van vroeger, dingen die wij, als collega's, liever niet zouden weten. Dingen die je, als het jezelf zou zijn overkomen, voor je zou houden.
Ze voelt zich snel aangevallen wanneer ze wordt aangesproken op fouten of onvolkomenheden. Op dit moment kiest ze alvast voor de aanval in de hoop dat wij dan niet verder gaan vragen.
Bij elk telefoongesprek wat ze voert met klanten komt het tot een confrontatie of moet ze bij ons, als directe collega's, navragen wat ze moet doen. Als wij, haar directe collega's, er niet zijn, vraagt ze collega's van de andere afdelingen die haar niet kunnen helpen, omdat zij niet in onze materie zitten.
Het is ons opgevallen dat ze ons ook niet meer recht aankijkt. Wanneer we met haar praten kijkt ze van ons af.
Iedereen heeft het gevoel dat er iets niet in orde is.
Uiteraard bespreken wij alles met onze leidinggevende, maar ook zij kan in dit geval weinig doen. Als directe collega's proberen wij nu zoveel mogelijk haar en haar werk in de gaten te houden. Iets wat ons begint op te breken. WIj maken fouten omdat we met twee dingen tegelijk bezig zijn.
Ons werk maakt, dat als wij fouten maakt, dit in potentie levensbedreigend kan zijn. Hierdoor voelen wij ons zeer verantwoordelijk voor onze afdeling.
Ik heb een week of 8 geleden mijn strategie om met haar om te gaan veranderd van benoemen wat er fout gaat en een conflictsituatie krijgen, naar alles 10/20/30 keer uitleggen zonder hier een punt van te maken. Ook als mijn collega iets fout doet zeg ik dit wel en vraag ik haar om er in het vervolg op te letten. Ik weet heel goed dat ik dit vaak op een dag doe voor dezelfde fouten, maar ik maak er geen confrontatie meer van. Deze aanpak werkt. Ze geeft zelf aan dat ze het fijn vindt als ik dingen vaker uitleg en zegt hierbij dat ze het onprettig vindt als onze andere collega's kortaf op haar reageren.
Wij hebben heel erg het idee dat onze collega dementerend is. Zelf lacht ze onze zorgen weg (er is niks aan de hand, doe niet zo gek) of gaat ze in de verdediging (ja, maar ik heb dit gehad, dat gehad, het was druk). Ook is ze bij de bedrijfsarts geweest voor een gesprek, maar bij hem heft ze aangegeven dat ze niet snapt waarom ze daarvoor moest komen. Er is niks aan de hand, geeft ze aan.
WIj weten niet meer hoe wij, zonder letterlijk tegen haar te zeggen wat onze vermoedens zijn, nog duidelijk kunnen maken aan haar dat er toch echt iets aan de hand is. Met haar kinderen heeft ze geen contact, dus dat is ook geen optie. Haar man is niet iemand wie je wilt uitnodigen voor een gesprekje, hij zal ook keihard in de aanval gaan en het niet willen zien.
Hebben er mensen hier tips om een gesprek met haar te beginnen? Want al onze ideëen hebben tot nu toe niet gewerkt.
En, misschien nog wel belangrijker, is dit inderdaad, zoals wij denken, dementie?
